Başkalarını düşünmek de dahil olmak üzere, aşırı olan hiçbir şeyin iyi olmadığı doğrudur. Fedakarlık, başkalarına karşı düşünceli olma, ancak bazen kendi sağlığını ve ihtiyaçlarını ihmal etme özelliğidir. Açıkçası, fedakar insanlar, karşılığında hiçbir şey beklemeden her türlü iyiliği yapar. Fedakar insanlar başkalarına yardım ettiğinde, hepsi gerçekten kalpten taşınır. Dolayısıyla onun davranışını gölgeleyen hiçbir zorlama, sadakat veya ödül gibi bir cazibe yoktur. Ancak diğer yandan, özgeciliğe sahip insanlar dikkatli düşünmeden riskli kararlar alabilirler. Hatta kendi güvenliğini tehdit edecek kadar. [[İlgili makale]]
Özgecilik neden ortaya çıktı?
Bir insanın özgecil bir doğaya sahip olmasının bir nedeni vardır. Fedakarlığın altında yatan bazı şeyler şunlardır: 1. Biyolojik faktörler
Bir kişinin genetik bir temelden dolayı kendi kardeşine yardım etme eğiliminde olduğuna dair bir evrim teorisi vardır. Bu teoriye göre, genetik faktörlerin devamlılığını sağlamak için yakın akrabalara yönelik özgecilik oluşur. 2. Beyin tepkisi
İle aynı başkalarına yardım etmek kendini mutlu et, fedakarlık harekete geçirici bir davranıştır ödül merkezi beyinde. Araştırmaya göre, beynin mutluluk duygusu yaratan kısmı, fedakar bir şey yaparken aktif hale geliyor. 2014 yılında yapılan bir çalışmada, fedakarlık eylemlerine katılmak, ventral tegmental dopaminerjik ve karın zarı aktif ol. Bu olumlu ve zevkli duygular beynin o kısmından gelir. 3. Çevresel faktörler
Özgecilik eylemleri yapan birinin büyük etkisi, diğer insanlarla etkileşim ve ilişkilerdir. Araştırmaya göre, 1-2 yaş arası iki çocuk arasında bile sosyalleşme, aralarında karşılıklı bir ilişki olduğu için fedakarlık eylemlerini tetikleyebiliyor. 4. Sosyal normlar
Başkalarının nezaketine aynı şekilde karşılık vermek "zorunlu" gibi sosyal normlar, görünüşe göre özgecilik eylemlerini de tetikleyebilir. Sadece sosyal normlar değil, toplumdan beklentiler de bu konuda etkilidir. 5. Bilişsel faktörler
Fedakarlığı olan insanlar ödül veya ödül beklemese de, bilişsel olarak ilgili beklentiler vardır. Örneğin, birisi olumsuz duyguları kovmak veya belirli bir kişi için empati hissetmek için fedakarlık yaptığında. Filozoflar ve psikologlar, özgeciliğin gerçekten gerçek bir doğası olup olmadığını uzun süredir tartışıyorlar. Görünüşe göre, fedakarlığın arkasında hala birilerini başkaları için iyilik yapmaya teşvik eden bir "çıkar" var. Örneğin, biri kendini kötü hissettiğinde dışarıya bakar ve başkalarına yardım eder. Başkalarının ihtiyaçlarına odaklanarak, endişe veya rahatsızlık duyguları yavaş yavaş ortadan kalkamaz. Ek olarak, özgecilik eylemleri bazen bir gurur, memnuniyet veya değer duygusu yaratmak için de gerçekleştirilir. Yani, birinin neden fedakarlık yaptığına dair temel bir ilgi var. Sadece bu, yol bencil doğaya zıttır. [[İlgili makale]] Fedakarlık iyi bir şey mi yoksa kötü bir şey mi?
Gerçek veya çıkar temelli özgecilik hakkındaki tartışmanın yanı sıra, bir sonraki soru özgecilik iyi bir şey mi yoksa kötü bir şey mi? Fedakarlık doğru yapılırsa, bu iyi bir şeydir. Bir fedakarlık eyleminden sonra mutlu hissetmekte yanlış bir şey yoktur. Başkalarına yardım ederken kendinle gurur duymanın yanlış bir tarafı yok. Ancak fedakarlık aşırıya kaçtığında, patolojik özgecilik. Bu, bir kişi özgecilik eylemini o kadar uç noktaya getirdiğinde ortaya çıkar ki, yaptığı şey iyi değil, risklidir. Öyleyse, fedakarlığa bir çağrı olduğunda, kendinizi dinleyin: bu kişisel fayda için mi, kolektif fayda için mi yoksa empatiden dolayı mı yapılıyor? Cevabı sadece sen biliyorsun. Kesin olan bir şey var ki, kendinizi tehlikeye atacak kadar aşırı fedakarlık iyi bir şey değil.
